Κάνοντας την κοινότητα σου ένα δικαιότερο μέρος για να ζει κανείς
Στις αρχές του 2011, πολλοί Αιγύπτιοι όλων των ηλικιών και από όλα τα στρώματα της κοινωνίας συμμετείχαν σε ειρηνικές διαδηλώσεις και καθιστικές διαμαρτυρίες σε ολόκληρη τη χώρα. Ένα από τα κινήματά αυτά ήταν και η Πανεπιστημιακή Απεργία, που ξεκίνησε, όπως και τόσες άλλες, με ειρηνικές διαδηλώσεις. Οι σπουδαστές του Αμερικανικού Πανεπιστημίου του Καΐρου (American University of Cairo) ενοχλήθηκαν έντονα από τη συνεχιζόμενη αύξηση των διδάκτρων τους. Σε διάστημα τεσσάρων ετών, τα δίδακτρα αυξήθηκαν κατά 10.000 Αιγυπτιακές λίρες (περίπου 1.700 δολλάρια ΗΠΑ) ανά εξάμηνο. Είδαν επίσης την άδικη μεταχείριση των πανεπιστημιακών υπαλλήλων: ενώ οι διοικητικοί υπάλληλοι έπαιρναν έναν μισθό που τους επέτρεπε να ζουν άνετα, οι υπάλληλοι στην καθαριότητα ή στη συντήρηση εξωτερικών χώρων αγωνίζονταν για να τα βγάλουν πέρα. Όταν μάλιστα ανακοινώθηκε και περικοπή μισθών κατά 40%, αυτό οδήγησε σε διαμαρτυρία.
Ενθουσιώδεις σπουδαστές προέβησαν σε καθιστικές διαμαρτυρίες, αλλά ανώτερα στελέχη του πανεπιστημίου προσπάθησαν να τις διαλύσουν ως πράξεις που διατάρασσαν την τάξη. Καθώς όμως το κίνημα κέρδιζε όλο και περισσότερη υποστήριξη, δεν μπορούσαν να αγνοήσουν άλλο τις απαιτήσεις των σπουδαστών. Η ομάδα συνέστησε επιτροπές, προκειμένου να δημιουργήσει πεδία συζήτησης ανάμεσα στους αξιωματούχους του πανεπιστημίου και τους διαδηλωτές. Ωστόσο, γενικά οι κινηματίες παρέμειναν χωρίς ηγέτη και στήριζαν τις αποφάσεις τους στον κοινό στόχο να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο.
Δύο ενεργά μέλη του Κλάδου Νέων του CISV Αιγύπτου, ο Soliman el Ashkar και ο Ramy Tadros, συμμετείχαν στο κίνημα αυτό. Εργάστηκαν σε τομείς όπως οι ηγετικές δεξιότητες, η διευκόλυνση και ο προγραμματισμός βάσει σχεδίου. Κι οι δυο ένιωσαν ότι η ενασχόλησή τους με το CISV τους επηρέασε σημαντικά, καθώς ανέλαβαν ενεργό ρόλο στο κίνημα. Ο Soliman κι ο Ramy δεν ήταν μόνοι τους σε αυτό, καθώς κι άλλα άτομα με τα οποία συνεργάζονταν στον Κλάδο Νέων συμμετείχαν κι αυτά. Αυτό που είχε μεγαλύτερη σημασία ήταν η συνειδητοποίηση της κοινής επιθυμίας να αναλάβουν δράση, για να κάνουν την κοινότητά τους ένα πιο δίκαιο για να ζει κανείς.
Η επανάσταση συνάντησε πολλά εμπόδια από τότε που ο Μουμπάρακ έχασε την εξουσία και μένουν ακόμα πολλά να γίνουν, αλλά το κίνημα παραμένει ελπιδοφόρο.
Ενθουσιώδεις σπουδαστές προέβησαν σε καθιστικές διαμαρτυρίες, αλλά ανώτερα στελέχη του πανεπιστημίου προσπάθησαν να τις διαλύσουν ως πράξεις που διατάρασσαν την τάξη. Καθώς όμως το κίνημα κέρδιζε όλο και περισσότερη υποστήριξη, δεν μπορούσαν να αγνοήσουν άλλο τις απαιτήσεις των σπουδαστών. Η ομάδα συνέστησε επιτροπές, προκειμένου να δημιουργήσει πεδία συζήτησης ανάμεσα στους αξιωματούχους του πανεπιστημίου και τους διαδηλωτές. Ωστόσο, γενικά οι κινηματίες παρέμειναν χωρίς ηγέτη και στήριζαν τις αποφάσεις τους στον κοινό στόχο να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο.
Δύο ενεργά μέλη του Κλάδου Νέων του CISV Αιγύπτου, ο Soliman el Ashkar και ο Ramy Tadros, συμμετείχαν στο κίνημα αυτό. Εργάστηκαν σε τομείς όπως οι ηγετικές δεξιότητες, η διευκόλυνση και ο προγραμματισμός βάσει σχεδίου. Κι οι δυο ένιωσαν ότι η ενασχόλησή τους με το CISV τους επηρέασε σημαντικά, καθώς ανέλαβαν ενεργό ρόλο στο κίνημα. Ο Soliman κι ο Ramy δεν ήταν μόνοι τους σε αυτό, καθώς κι άλλα άτομα με τα οποία συνεργάζονταν στον Κλάδο Νέων συμμετείχαν κι αυτά. Αυτό που είχε μεγαλύτερη σημασία ήταν η συνειδητοποίηση της κοινής επιθυμίας να αναλάβουν δράση, για να κάνουν την κοινότητά τους ένα πιο δίκαιο για να ζει κανείς.
Η επανάσταση συνάντησε πολλά εμπόδια από τότε που ο Μουμπάρακ έχασε την εξουσία και μένουν ακόμα πολλά να γίνουν, αλλά το κίνημα παραμένει ελπιδοφόρο.
